Je ziet het wel eens in een film: ‘Als je dit leest ben ik dood, overleden!’

Maar dit is geen film. Helaas. Het is de realiteit.

Een realiteit die ik heb geaccepteerd maar voor iedereen nog zal moeten landen. 

Als controlfreak heb ik het afgelopen jaar heel veel losgelaten. Een ­teken aan de wand. Dat ik op korte termijn zou dood gaan was voor mij geen verrassing. 

Dus bij deze mijn laatste stuiptrekking van een controlfreak en dit keer geheel zonder emoties. Die zijn er de afgelopen maanden voldoende geweest. En toch zullen bij de kop van de tekst bij jullie ook de tranen weer vloeien, ongeacht wat ik verder schrijf.

Deze blogs maar ook veel van mijn andere communicatie doe ik online. Dat betekent dus ook dat ik, en daarom Mykel, geen fysieke adressen van mijn vrienden heb.

Een dilemma wat we regelmatig hebben besproken. Maar online past bij mij dus wilde ik daar de laatste weken van mijn leven niet ineens verandering in brengen.

Mykel is daardoor gedwongen mijn rouwkaart ook online te delen want hij heeft geen adressen.

Daardoor is het ook voor hem heel onvoorspelbaar.

Hoeveel vrienden willen een laatste groet brengen?

En willen zij dat online of toch liever persoonlijk komen doen? Alle keuzes zijn goed, het gaat om de intenties, de liefde en de gedachte. 

Mykel zal daarom op de (online) rouwkaart aangeven wat hij verwacht. 

Dikke kus, jullie horen nog van me…