Blog 27: Look Good… Feel Better

Deze week was ik door het ziekenhuis uitgenodigd voor een workshop van Look Good… Feel Better. Ja, er zitten ook voordelen aan het feit dat je “kankerpatiënt” bent. Alhoewel ik me bij dat woord totaal niet voel aangesproken. Maar goed, een uitnodiging om met 11 andere “kankerpatiënten” een workshop bij te wonen over verzorging en make-up. Altijd fijn om weer wat tips en tricks van professionals mee te krijgen.

Ik moet zeggen, perfect georganiseerd! Drie professionele schoonheidsspecialisten die dit als vrijwilliger naast het runnen van een schoonheidssalon doen, en dan nog een vrijwilligster die ons van thee met koekjes voorziet en, niet te vergeten voor elke deelnemer een toilettas vol met echt mooie en goede verzorgingsproducten en make-up, gratis ter beschikking gesteld door parfumerie en drogisterij ketens. www.lookgoodfeelbetter.nl

Ook inhoudelijk het nodige geleerd en direct toegepast over reiniging, foundation (als je dat gebruikt, anders toch handig voor feesten en partijen), nieuwe technieken over oogschaduw aanbrengen, etc. Enige wat nu in deze periode van haarverlies echt anders is is het accentueren van wenkbrauwen. Al met al heel fijn dat dit wordt georganiseerd door een groep van vrijwilligers. En ook lekker om een ochtendje te kunnen focussen op je gezicht/ogen/lippen en verder even helemaal niets!

Dus kom maar op met die feesten en partijen, maar wel in mijn goede week aub!

Blog 26: Verzekeringsleed

Weer wat uurtjes doorgebracht aan de telefoon met de zorgverzekering. Omdat Maayke vanaf nu 1 dag per week naar het revalidatiecentrum moet en dat regelmatig op mijn chemo-dag valt zullen we dus vervoer voor haar moeten regelen. Nu had ik dat ook al aangevraagd toen ze nog in het revalidatiecentrum lag en had ik hier al declaratieformulieren voor ontvangen. Toch maar besloten om nog even te bellen voordat ik een taxi zou bestellen.

En wat een toeval, precies de dag dat ik bel hadden ze me een brief verstuurd dat de vervoersmachtiging voor Maayke met terugwerkende kracht was ingetrokken omdat tijdens herbeoordeling het vervoer bij een klinische opname toch niet vergoed wordt. Dat onze bezoekjes niet vergoed werden wisten we al, maar ook Maayke halen en brengen voor weekendverlof werd met terugwerkende kracht niet vergoed. Dan hebben we dus geluk dat we het telkens hebben kunnen regelen met eigen vervoer en dat ik op mijn doodzieke dagen toch in de auto ben gestapt en nooit een taxi heb geboekt. We hebben “slechts” 1400 km gereden tussen mei en vandaag als ik alleen de ritjes meetel waar Maayke zelf vervoerd werd. Kost ons dus alleen de benzine en parkeerkosten.

Dan het vervoer vanaf heden. Ze zit gelukkig niet in een rolstoel, is gelukkig niet blind, heeft gelukkig ook geen chemo of bestraling en komt dus in de basis niet in aanmerking voor vergoeding. Dan de kleinere lettertjes, de hardheidsclausule, maar omdat we niet weten hoe lang ze nog wordt behandeld komt ze daar ook niet voor in aanmerking. Dan de aanvullende verzekering. Alleen als ze op geen enkele wijze met het OV kan zou ze voor maximaal 1000 euro per kalenderjaar (dat is 20 ritten) in aanmerking kunnen komen. Omdat ze nog steeds moeite heeft met trappen lopen en ik verwacht dat ze ook geen OV (grote opstap) kan instappen lijkt ze binnen de regels te vallen. Maar eerst blijven ze doorvragen. Of ze echt niet alleen met OV kan (nee, ze is net 12 en revaliderend, kan geen grote opstappen op, bijna geen trap lopen en geen afstanden lopen en moet naar centrum Rotterdam). Of ze dan met begeleiding kan (Wie? En moet die haar de trap op en het OV in tillen? Nee dus). En waarom ik haar dan niet elke week kan brengen en halen (Kijk eens in je dossier zorgverzekeraar, ik zit in de chemo en dat valt vaak op dezelfde dag. Ik heb maar niet aangegeven dat ik het gewoon niet verantwoord vind om met mijn energieniveau in 1 middag twee keer op en neer naar Rotterdam te rijden. En daar op een houten bankje 4 uur zitten wachten ook geen optie is in mijn situatie. Dat zullen ze niet begrijpen in de kleine lettertjes. Ik kan gewoon niet, punt uit.). Dan wordt voorgesteld dat er mensen in onze omgeving haar dan moeten brengen. Uhm, al bedacht dat de mensen met een auto zelf werken en niet wekelijks vrij gaan nemen om mijn kind naar Rotterdam te brengen?

Dus, omdat er echt geen enkele andere optie lijkt te zijn mag ze met de taxi. Als ik vervolgens met de taxi-maatschappij bel om de rit te boeken blijkt dat ze alleen vanuit huis naar het revalidatiecentrum mag, en niet vanuit school. Weer terug bij af. Dus weer aan de telefoon om bij de zorgverzekeraar uit te leggen dat het echt handiger is als ze vanuit school naar het revalidatiecentrum gaat, maar als ze met taxi naar huis wordt gebracht in de avond, dan wel naar huis en niet terug naar school.

Hopelijk heeft dit verhaal geen staartje…